澜天 发表于 2025-11-8 11:50

【澜天读书】(中篇小说)男左女右 (石钟山)(13)

<div style="text-align: center;"></div><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;"><font face="楷体, 楷体_GB2312" color="#000000" size="5">(中篇小说)男左女右 (13)</font></div><div style="text-align: center;"><font size="4" face="楷体, 楷体_GB2312" color="#000000">作者:石钟山&nbsp; 朗读:澜天</font></div><div style="text-align: center;"><font size="4" face="楷体, 楷体_GB2312" color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><p class="MsoNormal" style="text-indent:28.0000pt;mso-char-indent-count:2.0000;"><font color="#000000"><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">他说完这句话,仿佛下了很大的决心。马萍对他的举动似乎有些吃惊,但还是带着几分关切的语气说:是单位有事吧。</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;"><o:p></o:p></span></font></p><p class="MsoNormal" style="text-indent:28.0000pt;mso-char-indent-count:2.0000;"><font color="#000000"><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">他只好答:是,有个文件急着搞出来。说完便头也不回地从家里走出来,他不敢犹豫,怕下不了离开家的决心。往那家宾馆去的路上,他的心里一直觉得挺对不住马萍的。直到见到早已等在那里的韦晓晴,他的心情似乎才好了一些。</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;"><o:p></o:p></span></font></p><p class="MsoNormal" style="text-indent:28.0000pt;mso-char-indent-count:2.0000;"><font color="#000000"><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">很顺利地开了房间</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">,</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">俩人一前一后地向房间走去</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">。</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">一进门,韦晓晴便把他抱住</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">,</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">高兴得跟个孩子似的。在文君的印象里。这是韦晓晴最高兴的一次。</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;"><o:p></o:p></span></font></p><p class="MsoNormal" style="text-indent:28.0000pt;mso-char-indent-count:2.0000;"><font color="#000000"><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">接下来</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">,</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">韦晓晴就迫不及待地钻进卫生间去洗澡了。文君坐在沙发上打开了电视,他要让自己平静下来</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">,</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">适应这种心理的转换</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">。</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">只到这时</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">,</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">他才发现</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">,</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">韦晓晴把明天上班的包都带来了,也就是说</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">,</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">韦晓晴并没有打算完事就走,而是想和他在这里过夜。不知为什么</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">,</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">他又一次想到了马萍。</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;"><o:p></o:p></span></font></p><p class="MsoNormal" style="text-indent:28.0000pt;mso-char-indent-count:2.0000;"><font color="#000000"><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">韦晓晴洗完澡出来,她赤裸着身体,很快就上床了,然后冲着发愣的他说:还不快去。他只好走了进去。在洗澡的过程中,韦晓晴的诱惑占了上风,当他走出来的时候,身体已经有了反应。</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;"><o:p></o:p></span></font></p><p class="MsoNormal" style="text-indent:28.0000pt;mso-char-indent-count:2.0000;"><font color="#000000"><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">俩人毕竟已有一段日子不在一起了,在这期间,他也冲韦晓晴暗示过,希望她下班后留下来,但还没到下班时间</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">,</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">她就背着包气呼呼地走了。</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;"><o:p></o:p></span></font></p><p class="MsoNormal" style="text-indent:28.0000pt;mso-char-indent-count:2.0000;"><font color="#000000"><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">在电话里她冲他说:我不希望你这么对我不负责任,我和你在一起,图你什么了,你说呀。</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;"><o:p></o:p></span></font></p><p class="MsoNormal" style="text-indent:28.0000pt;mso-char-indent-count:2.0000;"><font color="#000000"><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">他说不出来,总是觉得愧得慌,在家里他觉得对不住韦晓晴,和韦晓晴在外面,他又觉得对不住马萍。</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;"><o:p></o:p></span></font></p><p class="MsoNormal" style="text-indent:28.0000pt;mso-char-indent-count:2.0000;"><font color="#000000"><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">俩人躺在宾馆的床上平息下来后,她把头伏在他的胸前,娇羞地说:我再也不在办公室里做了。那一瞬间,一股巨大的情怀涌遍他的全身,他很快地说:好,我答应你。</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;"><o:p></o:p></span></font></p><p class="MsoNormal" style="text-indent:28.0000pt;mso-char-indent-count:2.0000;"><font color="#000000"><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;"><font face="楷体">她说:</font> <font face="楷体">咱们要是永远这样该多好呀。他抱住她的手臂用了些力气,算是对她的回答。</font></span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;"><o:p></o:p></span></font></p><p class="MsoNormal" style="text-indent:28.0000pt;mso-char-indent-count:2.0000;"><font color="#000000"><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">她说完这句话,便闭上了眼睛,激动过后的平静就是困倦,她似乎睡着了。他却一点睡意也没有,借着床头的灯光,看到了电话,虽然他知道马萍不可能知道他在这里,可他还是担心那电话会响起来。这时,他想起了马萍,不知马萍睡了没有,是不是在等他。他望了眼怀里的韦晓晴,她正在发出均匀的鼾声,他知道自己,不是身体还是灵魂,很难离开韦晓晴,但他又不敢说什么时候就会失去马萍。他更不敢想</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">,</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">她有一天发现了他和韦晓晴的关系后</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">,</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">会做出什么样的反应。这一切,他都不敢预料</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">,</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">总之</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">,</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">两个女人他都不愿意失去。失去马萍便意味着失去家庭</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">,</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">失去韦晓晴也就失去了快乐。他知道,迟早有一天,他会失去一方的,这么想过之后,他的心里空前的竟有一份悲凉。</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;"><o:p></o:p></span></font></p><p class="MsoNormal" style="text-indent:28.0000pt;mso-char-indent-count:2.0000;"><font color="#000000"><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;"><font face="楷体">不知什么时候,韦晓晴睁开了眼睛,发现他还没睡,便呢喃着说:</font> <font face="楷体">怎么还不睡。他说:看你呢。她把自己的身体更深地埋在他的怀里,他又有了一份激动,把她压在自己的身下,他也说不清自己为什么会这么能干,在和马萍过夫妻生活时,他从来没这么能干过。</font></span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;"><o:p></o:p></span></font></p><p class="MsoNormal" style="text-indent:28.0000pt;mso-char-indent-count:2.0000;"><font color="#000000"><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">有一次</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">,</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">韦晓晴在他身下情不自禁地说:你是我遇到过的男人中最棒的。</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;"><o:p></o:p></span></font></p><p class="MsoNormal" style="text-indent:28.0000pt;mso-char-indent-count:2.0000;"><font color="#000000"><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">不知为什么,他没有醋意,相反,她的这句话更增加了他的激情,这是韦晓晴对他说的话,如果是马萍说的这句话,他会容忍吗?事后,他想,因为韦晓晴不是他的妻子</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">,</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">只是他眼下的情人。他再和韦晓晴发生关系时</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">,</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">便多了些恶狠狠的成分,韦晓晴似乎很欣赏他的这种粗暴。</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;"><o:p></o:p></span></font></p><p class="MsoNormal" style="text-indent:28.0000pt;mso-char-indent-count:2.0000;"><font color="#000000"><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">从那以后,一个月他总要想办法开两次房间和韦晓晴约会。</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;"><o:p></o:p></span></font></p><p class="MsoNormal" style="text-indent:28.0000pt;mso-char-indent-count:2.0000;"><font color="#000000"><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">刚开始韦晓晴对他的这种举动,表示了接受和愉悦,随着时间的流逝,她又开始抱怨起来,两个人,每个月才能约会两次。文君不是舍不得钱,重要的是,他不忍心,也没理由频繁地在外面过夜。就是这样,他也不知道马萍是怎么想的。</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;"><o:p></o:p></span></font></p><p class="MsoNormal" style="text-indent:28.0000pt;mso-char-indent-count:2.0000;"><font color="#000000"><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">好在,马萍一次也没有问过他。他每次在外面过夜,自然找出一些理由,除开会之外,还说一些朋友聚会等等。马萍并没有多说什么,每次都很愉快地为他放行。每次他走出家门,心里都沉甸甸的,滋味复杂。</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;"><o:p></o:p></span></font></p><p class="MsoNormal" style="text-indent:28.0000pt;mso-char-indent-count:2.0000;"><font color="#000000"><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">在韦晓晴的不满声中,文君又进一步作出了妥协</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">。</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">他隔三差五地陪韦晓晴逛街</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">,</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">有时是周末</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">,</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">有时是在下班后。他陪韦晓晴逛街时,总是兴致很高,看这看那的,有时并不买什么,只是看看。</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;"><o:p></o:p></span></font></p><p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;"><font color="#000000">&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;<font face="楷体">(待续)</font></font></span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><br></p><a href="<audio style=" width:="" 160px;="" height:="" 14px;"="" src="http://cgi.kg.qq.com/fcgi-bin/fcg_get_play_url?shareid=f0vcAzfYz4JXPfie" autoplay="autoplay" loop="loop" controls="controls" type="audio/mpeg"><audio style="width: 160px; height: 14px;" src="http://cgi.kg.qq.com/fcgi-bin/fcg_get_play_url?shareid=f0vcAzfYz4JXPfie" autoplay="autoplay" loop="loop" controls="controls" type="audio/mpeg"></audio></a></div><p></p>

梦江南 发表于 2025-11-8 12:24

哈哈,沙发又是我的了。{:4_173:}

红影 发表于 2025-11-8 15:43

文君和韦晓晴的情人关系越滑越远了,应该是离出事不远了。
很吸引人的故事,澜天的朗诵更吸引人{:4_199:}

樵歌 发表于 2025-11-8 17:44

小说本来就勾魂,被这一读
我都替这两人担心了{:4_173:}

樵歌 发表于 2025-11-8 17:46

这个石大作家估计是在现实也是文君这个的角色
不然写不出如此细腻的心理活动,和说不上色色的下半身写作方式。{:4_189:}

澜天 发表于 2025-11-9 09:58

梦江南 发表于 2025-11-8 12:24
哈哈,沙发又是我的了。

好像是定制的呢
{:4_189:}

澜天 发表于 2025-11-9 10:01

红影 发表于 2025-11-8 15:43
文君和韦晓晴的情人关系越滑越远了,应该是离出事不远了。
很吸引人的故事,澜天的朗诵更吸引人

任何事情
大抵都是起承转合的过程
这也到了转的时候了
就会整出很多事来
向既定的方向迈进

澜天 发表于 2025-11-9 10:02

樵歌 发表于 2025-11-8 17:44
小说本来就勾魂,被这一读
我都替这两人担心了

我到没有担心
因为我知道结局
他们散了
{:4_170:}

澜天 发表于 2025-11-9 10:44

樵歌 发表于 2025-11-8 17:46
这个石大作家估计是在现实也是文君这个的角色
不然写不出如此细腻的心理活动,和说不上色色的下半身写作方 ...
你还在那个固定的认知里没出来
按你的逻辑贾平凹一定会有很多情人吧
否则怎么会写出《废都》和《暂坐》
也许是受了一些文艺评论的影响
没有生活就没有艺术
这也是那些演员
到农村到部队体验生活的意义
我上次说过
如果演皇上咋办
是不是要做一回皇上才行呢
显然不行
那靠啥啊
于和伟的曹操演这么好
难道在三国呆过吗
费翔演的封神榜
咋体验呢
回到几千年前去吗
唯一的方法就是学习
就是理解体会和创造
是不是有为作者开脱的意思啊
{:4_170:}

樵歌 发表于 2025-11-9 11:46

澜天 发表于 2025-11-9 10:02
我到没有担心
因为我知道结局
他们散了

你这个就没意思了{:4_358:},
怎么把结果说出来
没有悬念了呀

樵歌 发表于 2025-11-9 11:52

澜天 发表于 2025-11-9 10:44
你还在那个固定的认知里没出来
按你的逻辑贾平凹一定会有很多情人吧
否则怎么会写出《废都》和《暂坐》 ...

我比较还赞赏太祖在延安文艺座谈会上的讲话
文艺工作者必须体验生活
不然是就闭门造车
虽然不能直接体验
比如古代发生的事儿
但是可通过间接的
如影视的,小说文献的
去感悟
我说的是老一代作家的戏骨哈
当今那些个码字的编演电视电影小说的人
烂得很,从芯里都烂透了的{:4_358:}

澜天 发表于 2025-11-9 12:50

樵歌 发表于 2025-11-9 11:46
你这个就没意思了,
怎么把结果说出来
没有悬念了呀

我是让你早点放心
{:4_170:}

澜天 发表于 2025-11-9 12:51

樵歌 发表于 2025-11-9 11:52
我比较还赞赏太祖在延安文艺座谈会上的讲话
文艺工作者必须体验生活
不然是就闭门造车


好吧
我同意你的观点
也开始怀疑作者
是不是很花心的了
要不怎么知道这么多的
{:4_196:}

红影 发表于 2025-11-9 23:13

澜天 发表于 2025-11-9 10:01
任何事情
大抵都是起承转合的过程
这也到了转的时候了


澜天的这句起承转合的比喻十分到位,这样的情节发展也很自然。
继续看故事的“向既定的方向迈进”{:4_187:}

澜天 发表于 2025-11-10 08:55

红影 发表于 2025-11-9 23:13
澜天的这句起承转合的比喻十分到位,这样的情节发展也很自然。
继续看故事的“向既定的方向迈进”{:4_18 ...

最终的结局
既要符合情节走向
也要注意观念的导向
不会太过分的

红影 发表于 2025-11-10 23:42

澜天 发表于 2025-11-10 08:55
最终的结局
既要符合情节走向
也要注意观念的导向


这也是作者的精准把控呢。

澜天 发表于 2025-11-11 10:19

红影 发表于 2025-11-10 23:42
这也是作者的精准把控呢。

导向失控
就不是正能量小说啦

偶然~ 发表于 2025-11-17 11:39

再来欣赏澜天精彩朗诵

澜天 发表于 2025-11-17 12:07

偶然~ 发表于 2025-11-17 11:39
再来欣赏澜天精彩朗诵

谢谢
开心快乐

偶然~ 发表于 2025-11-17 12:15

澜天 发表于 2025-11-17 12:07
谢谢
开心快乐

感谢支持花潮论坛,辛苦了,祝您和家人岁岁安康,幸福吉祥!
页: [1]
查看完整版本: 【澜天读书】(中篇小说)男左女右 (石钟山)(13)