澜天 发表于 2025-11-12 12:40

【澜天读书】(中篇小说)男左女右 (石钟山)(16)

<div style="text-align: center;"></div><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;"><font color="#000000" face="楷体, 楷体_GB2312" size="5">(中篇小说)男左女右 (16)</font></div><div style="text-align: center;"><font size="4" color="#000000" face="楷体, 楷体_GB2312">作者:石钟山&nbsp; 朗读:澜天</font></div><div style="text-align: center;"><font size="4" face="楷体, 楷体_GB2312" color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><p class="MsoNormal" style="text-indent:28.0000pt;mso-char-indent-count:2.0000;"><font color="#000000"><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">马萍是学医的,对男女的认识比一般人自然要深刻一些</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">。</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">自从和常冶好上后,她才明白,性在男女之间的分量其实是很重的</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">。</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">她想象不出,如果常冶也像文君似的,激发不出她的情绪,她不可能像现在这么爱他。她当初走近常冶,一是出于好奇,还有些崇拜,同时常冶身上那种气质吸引了她。一个女人对一个男人熟悉起来,好奇和崇拜都会随之消解,任何好奇和崇拜都是建立在陌生上的。没有了陌生,自然没有了上述那诸条理由。</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;"><o:p></o:p></span></font></p><p class="MsoNormal" style="text-indent:28.0000pt;mso-char-indent-count:2.0000;"><font color="#000000"><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">随着他们接触的深入,果然,常冶吸引她的不是那些东西了,她又发现了许多新奇的东西。在她的眼里,常冶和文君相比,常冶更像个男人。</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;"><o:p></o:p></span></font></p><p class="MsoNormal" style="text-indent:28.0000pt;mso-char-indent-count:2.0000;"><font color="#000000"><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">她为了表示对常冶的爱,给他买下了不少男人的专用营养药,这些药都是和男人的脑和肾有关系。一个男人之所以成为男人,一个是大脑,一个是肾,这是一条广告中说的,马萍觉得这句广告词很精辟。</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;"><o:p></o:p></span></font></p><p class="MsoNormal"><font color="#000000"><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">&nbsp; &nbsp; 马萍下定决心,要用自己的行动和所有的爱,唤醒常冶的全部。</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;"><o:p></o:p></span></font></p><p class="MsoNormal"><font color="#000000"><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">&nbsp;&nbsp;</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;"><o:p></o:p></span></font></p><p class="MsoNormal" style="text-indent:144.0000pt;mso-char-indent-count:9.0000;"><font color="#000000"><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:16.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;第九节</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:16.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;"><o:p></o:p></span></font></p><p class="MsoNormal" style="text-indent:28.0000pt;mso-char-indent-count:2.0000;"><font color="#000000"><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">在办公室里,最近经常有个男人打电话找韦晓晴,当然,时间大都在中午。韦晓晴就笑逐颜开,桃红李白地和那男人聊天,此时,办公室里只有文君和韦晓晴。韦晓晴冲电话聊天的时候,连眼皮都不抬一下,文君在一旁听着,心里很不是个滋味</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">。</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">他焦灼不安地,一趟趟出出进进</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">。</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">他在外转了一圈,走回来时,本以为韦晓晴已放下了电话,不料韦晓晴仍在聊着,文君的不满就挂在了脸上,关门、走路的动作就大了一些。</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;"><o:p></o:p></span></font></p><p class="MsoNormal" style="text-indent:28.0000pt;mso-char-indent-count:2.0000;"><font color="#000000"><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;"><font face="楷体">韦晓晴终于放下电话,冲他不咸不淡地问:怎么了你?文君就说:</font><font face="楷体">没怎么。</font></span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;"><o:p></o:p></span></font></p><p class="MsoNormal" style="text-indent:28.0000pt;mso-char-indent-count:2.0000;"><font color="#000000"><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">韦晓晴笑了笑,哼着歌,心情很愉快的样子。</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;"><o:p></o:p></span></font></p><p class="MsoNormal" style="text-indent:28.0000pt;mso-char-indent-count:2.0000;"><font color="#000000"><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;"><font face="楷体">文君终于忍不住,抬起头问:</font></span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">他</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">是谁呀,说得那么热乎。韦晓晴就含混地答:一个朋友。</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;"><o:p></o:p></span></font></p><p class="MsoNormal" style="text-indent:28.0000pt;mso-char-indent-count:2.0000;"><font color="#000000"><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;"><font face="楷体">文君就酸溜溜地道:</font><font face="楷体">不是一般的朋友吧?韦晓晴就说:就那么回事吧。</font></span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;"><o:p></o:p></span></font></p><p class="MsoNormal" style="text-indent:28.0000pt;mso-char-indent-count:2.0000;"><font color="#000000"><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">文君就有些悲哀</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">,</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">他知道迟早有一天会失去她的,没想到这日子来得这么快。他再望韦晓晴时,眼神里充满了绝望和痛楚。韦晓晴却不和他对视,该干什么就干什么。</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;"><o:p></o:p></span></font></p><p class="MsoNormal" style="text-indent:28.0000pt;mso-char-indent-count:2.0000;"><font color="#000000"><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">刚到下班时间,韦晓晴就离开了办公室,急慌慌的,仿佛有什么紧要的大事,连头都没回一下。</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;"><o:p></o:p></span></font></p><p class="MsoNormal" style="text-indent:28.0000pt;mso-char-indent-count:2.0000;"><font color="#000000"><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;"><font face="楷体">文君的情绪很不好,他准时回到家里,马萍已经下班了。文君吃过饭,冲马萍说:</font><font face="楷体">我出去散散步。</font></span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;"><o:p></o:p></span></font></p><p class="MsoNormal" style="text-indent:28.0000pt;mso-char-indent-count:2.0000;"><font color="#000000"><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">马萍欲言又止的样子</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">,</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">望着文君走了出去。文君一离开家门,便打开了手机</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">。</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">他给韦晓晴打了个电话</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">,</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">电话是韦晓晴母亲接的,告诉他韦晓晴还没回来。</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;"><o:p></o:p></span></font></p><p class="MsoNormal" style="text-indent:28.0000pt;mso-char-indent-count:2.0000;"><font color="#000000"><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">文君的心里就慌乱了起来,他就想,韦晓晴一定是和那个男人约会去了。以前韦晓晴也有这样那样的活动,什么同学聚会,朋友过生日等等。事前,她总是和他打过招呼</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">,</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">并告诉他大约几点回来等等</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">。</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">大约那个时间,他把电话打过去,果然,她已经在电话那端等着了。那样的日子,文君的心里是踏实的、愉快的。</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;"><o:p></o:p></span></font></p><p class="MsoNormal" style="text-indent:28.0000pt;mso-char-indent-count:2.0000;"><font color="#000000"><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">此时</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">,文</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">君的心境就乱了</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">。</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">他盲目地走着,脑子里满是韦晓晴和男人约会的情景,这种情形在他的想象中,生动而又具体,他越这么想,心里越不是个滋味。他和韦晓晴在一起的一幕又一幕,此时已经又换成了另外一个男人。</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;"><o:p></o:p></span></font></p><p class="MsoNormal" style="text-indent:28.0000pt;mso-char-indent-count:2.0000;"><font color="#000000"><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">文君心情败坏地走了一会,又走了一会儿</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">。</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">他不敢保证</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">,</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">韦晓晴是否回来</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">,</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">但他还是忍不住给她家打了个电话。果然</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">,</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">她仍然没有回来</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">,</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">文君无可选择地回到家里。</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;"><o:p></o:p></span></font></p><p class="MsoNormal" style="text-indent:28.0000pt;mso-char-indent-count:2.0000;"><font color="#000000"><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">马萍正半躺在沙发上看电视,他也坐下来看了一会儿电视</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">。</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">看了半天也没看出什么名堂,他脑子里都是韦晓晴和别的男人约会的画面。</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;"><o:p></o:p></span></font></p><p class="MsoNormal" style="text-indent:28.0000pt;mso-char-indent-count:2.0000;"><font color="#000000"><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;">他心绪烦乱地这屋走走,那屋看看,想找点事干,可又什么也干不下去。马萍的目光一直跟着他游移着,想说点什么,又下不了决心的样子。</span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;"><o:p></o:p></span></font></p><p class="MsoNormal" style="text-indent:14.0000pt;mso-char-indent-count:1.0000;"><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;"><font color="#000000">(待续)</font></span><span style="mso-spacerun:'yes';font-family:楷体;font-size:14.0000pt;
mso-font-kerning:1.0000pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-indent:14.0000pt;mso-char-indent-count:1.0000;"><br></p><p class="MsoNormal" style="text-indent:14.0000pt;mso-char-indent-count:1.0000;"><a href="<audio style=" width:="" 160px;="" height:="" 14px;"="" src="http://cgi.kg.qq.com/fcgi-bin/fcg_get_play_url?shareid=n6LkQEnNEwBOJnXD" autoplay="autoplay" loop="loop" controls="controls" type="audio/mpeg"><audio style="width: 160px; height: 14px;" src="http://cgi.kg.qq.com/fcgi-bin/fcg_get_play_url?shareid=n6LkQEnNEwBOJnXD" autoplay="autoplay" loop="loop" controls="controls" type="audio/mpeg"></audio></a>&nbsp;</p></div><p></p>

梦江南 发表于 2025-11-12 12:44

坐下来静静听。

梦江南 发表于 2025-11-12 12:45

跟着读

澜天 发表于 2025-11-12 12:52

梦江南 发表于 2025-11-12 12:44
坐下来静静听。

哈哈
果然又是沙发
{:4_176:}

澜天 发表于 2025-11-12 12:52

梦江南 发表于 2025-11-12 12:45
跟着读

这是合诵吗
{:4_170:}

梦江南 发表于 2025-11-12 12:58

澜天 发表于 2025-11-12 12:52
这是合诵吗

我是在跟着你读啊

红影 发表于 2025-11-12 16:59

又是新的故事情节,很吸引人的故事,在澜天的朗诵里,继续跟进故事发展。
感谢澜天带来的好帖{:4_199:}

偶然~ 发表于 2025-11-12 17:08

情感真挚

偶然~ 发表于 2025-11-12 17:08

本帖最后由 偶然~ 于 2025-11-12 17:15 编辑

字字含情,声情并茂,将《男左女右》中的情绪演绎得淋漓尽致

偶然~ 发表于 2025-11-12 17:08

感谢澜天带来的精彩,辛苦了!祝你开心幸福、阖家安康!

霜染枫丹 发表于 2025-11-12 18:40

听澜天的诵读

不但了解了故事内容
磁性的音色
恰到好处的渲染
就让文字生动了起来
听着就是一种艺术的陶冶
特别舒畅
谢谢澜天分享!

澜天 发表于 2025-11-12 20:30

梦江南 发表于 2025-11-12 12:58
我是在跟着你读啊

也挺好
找找速度是吧
{:4_189:}

澜天 发表于 2025-11-12 20:30

红影 发表于 2025-11-12 16:59
又是新的故事情节,很吸引人的故事,在澜天的朗诵里,继续跟进故事发展。
感谢澜天带来的好帖

快到尾声了
计较起来就快了

澜天 发表于 2025-11-12 20:31

偶然~ 发表于 2025-11-12 17:08
字字含情,声情并茂,将《男左女右》中的情绪演绎得淋漓尽致

到尾声啦

澜天 发表于 2025-11-12 20:31

偶然~ 发表于 2025-11-12 17:08
感谢澜天带来的精彩,辛苦了!祝你开心幸福、阖家安康!

开心快乐
{:4_176:}

澜天 发表于 2025-11-12 20:32

霜染枫丹 发表于 2025-11-12 18:40
听澜天的诵读

不但了解了故事内容


老朋友又来跟小说啦
{:4_204:}

红影 发表于 2025-11-12 23:08

澜天 发表于 2025-11-12 20:30
快到尾声了
计较起来就快了

是的,现在故事里的人物已经不安分了呢。

偶然~ 发表于 2025-11-13 11:49

澜天 发表于 2025-11-12 20:31
到尾声啦

{:4_191:}

偶然~ 发表于 2025-11-13 11:49

澜天 发表于 2025-11-12 20:31
开心快乐

{:4_180:}

澜天 发表于 2025-11-13 12:33

红影 发表于 2025-11-12 23:08
是的,现在故事里的人物已经不安分了呢。

到了第三阶段
转了
再后面就是合
分也是合
合也是合
页: [1] 2
查看完整版本: 【澜天读书】(中篇小说)男左女右 (石钟山)(16)